گفتم شاید بعضی ها علاقه داشته باشند بدانند. سالیان سال است که دفتر های یادداشت پدرم مرحوم حاج میرزا محمد جوادی تبریزی را از سال های دانشکده ادبیات تبریزآن مرحوم (1327-1331) دارم. هر سال تحصیلی البته دروس دانشکده فرق میکرد: فارسی، عربی، فرانسه، علوم تربیتی، فلسفه، تاریخ ادبیات، تحول، عروض و قافیه، منطق، زبان پهلوی، سبک شناسی، روانشناسی و غیره. بعضی از استادان دانشکده هم که اسامی شان در این دفتر ها درج شده عبارتند از: مرحوم عبدالرسول خیام پور، مرحوم محمد جواد مشکور، مرحوم عبدالعلی کارنگ، مرحوم سید حسن قاضی طباطبائی، مرحوم محمد امین ادیب طوسی، مرحوم (؟) تعلیمی، مرحوم (؟) بامداد و دیگران. ابتدا برنامه هفتگی سال دوم و بعد چند برگ از دفاتر مختلف را ببینیم:

تاریخ آموزش و پرورش در ایران – از پیش از اسلام!فردوسی، سامانیان و غزنویان…

تحول فارسی از پارسی باستان و اوستائی به پهلوی و فارسی – تغییرات صوتی:

قصیده چیست؟ حتما باید اقلا 15 بیت داشته باشد…

کتیبه خشایارشاه در وان (ترکیه امروز) از دوره هخامنشیان:

زبان فارسی، تعریف و کلیات…

در باره زبان، لهجه ها و آثار آسیای میانه دوره  افشین (خلیفه معتصم عباسی):  آثار پهلوی اشکانی – دو قباله ملکی

جالب است: در باره زبان مادی میگوید مادی همان زبان پارسی (یعنی گویش معیار پارس) بوده است با «لهجه های محلی» که هر کدام خصوصیت های دیگری داشته اند…

از درس عربی مرحوم قاضی: وجه تسمیه:

و کمی هم زبان فرانسه: تکیه کلام مرحوم ابوی به شوخى اين بود كه ميگفت: «لو پردن ذاتدان ایدی دا!» یعنی «این درس هم در واقع فقط کمی لو پر و لا مر و غیره بود! كه البته بيشتر از كم لطفى، شوخى مزاجى مزمن يك تبريزى بود و بس!

خدا همه شان را رحمت کند… همه آموزگاران و دانشجویان و فارغ التحصیلان فوت شده را… با آرزو های خوب برای همه استادان و کارمندان و دانش آموزان فعلی و فارغ التحصیلانی که در قید حیات هستند … موسسه خوبی بود و هست این دانشکده ادبیات دانشگاه تبریز…

(به روز شده: 25.05.2020)

دسته‌ها:رنگارنگ

برچسب‌ها:دانشگکده ادبیات تبریز, دانشگاه تبریز