A Design by Abol Bahadori

هدف بعدی مطمئن باشید دو دولت دیگر است، دو دولت بزرگ، مهم و مقتدر منطقه: هدف اساسی ایران و ترکیه است.

حتی بنظربنده هیچ لازم هم نیست ایران و یا ترکیه با دلیل و یا بدون دلیل کافی بمباران و با خاک یکسان شوند. آیا میتوان جرقه ای جدی در خرمن همزیستی تا کنون بهر حال قابل تحمل و مدیریت پذیر اقوام و مذاهب مختلف انداخت؟ مثلا آيا میتوان کاری کرد که دولت های این کشور ها در پایتخت ها و شهرهای بزرگشان عملا از کار بیافتند؟ بهر حال دولت ها و نیروهای امنیتی هستند كه موظفند و ميتوانند در صورت آتش افروزی این خطر را بد یا خوب رفع کنند، چه از آنها خوشتان بیاید و چه نيايد. اگر دولت و نیروی دفاعی آن دچار سرگيجه و استيصال شود و حتى از داخل به گرداب تفرقه و انشعاب و حتى ترور و تصفيه داخلى مثلا قومى و مذهبى بيافتد؟ در انصورت دولت و ملت در مجموع ساقط ميشود و در «بهترین حالت» (از نگاه آشوبگران) شهر های بزرگ از کنترل خارج ميشوند. و حتی اگر نشوند هم راه مطمئن ديگرى هست. چند جرقه کافی است. در آذربایجان غربی آیا میتوان بین چهار پنج روستای کردنشین و چهار پنج روستای ترک نشین دعوا و جنگ را تحریک کرد؟ آیا میتوان آب آشامیدنی تبریز و یا اردبیل را زهرآلود کرد و آن را به گردن کردها انداخت و یا برعکس؟ و یا در اهواز و زاهدان کار مشابهی انجام داد؟ در ترکیه که کار آسان تر است. آیا میتوان یک استادیوم را در دیاربکر منفجر کرد تا کرد ها بالکل برضد ترک ها قیام کنند تا دوطرف خانه به خانه و دکان به دکان به تصفیه و کشتار همدیگر شروع کنند؟ انوقت شرايط اماده ميشود براى مداخله سازمان ملل و ورود ناظران بین المللی و تقسیم هر کشور به مناطق منع پرواز و غیره و مذاکرات بی پايان آتش بس و صلح غيره. به بمباران و غیره هم نیازی نیست.

فکر میکنید اینها در ایران و ترکیه ممکن نیست؟

اگر به تفرقه، دشمنی، نفرت، احساسات، شعار بازی، مرگ بر و زنده باد و آشوبگری فرصت داده شود، اگر جامعه در هر دو کشور به ترک و کرد و فارس و شیعه و علوی و سنی تقسیم شود و هرکس و هر قوم و گویشوران هر زبان و مومنین هرمذهب در سازمانها و دولت ها و شهرداری ها و مدارس و نيروهاى انتظامى و دادگاه هاى جدا و مخصوص قومى و مذهبى و زبانى خود جمع شوند و بر ضد همدیگر برآیند و با وجود همه مشکلات موجود، صلاح خود را در جدائی، تفرقه، تقسیم و دشمنی و مسلح شدن همه بر ضد همه ببینند – در آن صورت سناریوی سوریه و عراق را در ایران و ترکیه هم چشم انتظار باشید. آن هم بجای یک میلیون کشته در سوریه: بیشک با ده میلیون نفر و یا بیشتر در ایران و همان تعداد در ترکیه، و اقلا 50 سال خرابی و دشمنی و عقب ماندگی در یک دوجین کشورکوچک و عاجز.

اما کج بنشینیم و راست بگوئیم. عوامل خارجی بجای خود. هیچ ملتی در آنچه که بر سرش میاید بیگناه و غیر مداخل نیست. سعی نکنیم همه گناه ها را به گردن دیگران بیاندازیم. بیشک هرچه بر سر ایران و ترکیه بیاید، درکنار عوامل خارجی در این منطقه بلا زده، در درجه اول و بیش از همه گناه و یا ثواب خود ایرانیان خواهد بود – و در ترکیه این مسئولیت در درجه اول به پای خود شهروندان ترکیه نوشته خواهد شد. از حالا خودمان را آماده یافتن فقط مقصران خارجی نکنيم.

ما تبريزى ها مثلى داريم. ميگويد «اميربازارى يانسين، فقط منه بير دستمالليخ چيخسين!» اين حرف  طرز فكر بعضى هاست كه ميگويند «بگذار بازار امير تبريز بسوزد و خاك شود، اما من صاحب يك وجب پارچه براى دوختن يك دستمال شوم!»

بعضى ها حاضرند صرفا بخاطر اينكه صاحب دستمالى شوند، يك بازار را نيز به كام آتش بدهند!

دسته‌ها:یادداشت