یکی این عکس را در فیس بوک «شئر کرده» زیرش هم نوشته بود:

یه جک باحال دارم براتون
یه ﺭﻭﺯ ﯾﻪ ﻟﺮﻩ ….
.
.
.
.
.
.
ﯾﻪ ﻟﺮﻩ ﻣﯿﺸﻪ ﺩﮐﺘﺮ ﻣﻠﮏ ﺣﺴﯿﻨﯽ ﺗﻨﻬﺎ ﭘﺰﺷﮏ ﭘﯿﻮﻧﺪ ﮐﺒﺪ
ﺩﺭ ﺁﺳﯿﺎ
ﯾﻪ ﻟﺮﻩ ﻣﯿﺸﻪ ﻋﻠﯽ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﺧﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﺭﺗﺶ ﺭﺿﺎ ﺧﺎﻥ
ﻣﯿﮕﻪ ﻫﺮ ﻋﻘﺎﺑﯽ ﺑﺨﺎﺩ ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﮐﺸﻮﺭ ﻋﺒﻮﺭ ﮐﻨﻪ ﺑﺎﯾﺪ
ﭘﺮﻫﺎﺷﻮ ﺑﺎﺝ ﺑﺪﻩ
ﯾﻪ ﻟﺮﻩ ﻣﯿﺸﻪ ﭘﺮﻓﺴﻮﺭ ﻣﻮﺳﯿﻮﻧﺪ ﻭ ﻗﻠﺐ ﻣﺼﻨﻮﻋﯽ ﺭﻭ
ﺍﺧﺘﺮﺍﻉ ﻣﯿﮑﻨﻪ
ﯾﻪ ﻟﺮﻩ ﻣﯿﺸﻪ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺍﺳﻌﺪ ﺑﺨﺘﯿﺎﺭﯼ ﻓﺎﺗﺢ ﺗﻬﺮﺍﻥ
ﯾﻪ ﻟﺮﻩ ﻣﯿﺸﻪ ﭘﺮﻓﺴﻮﺭ ﮐﺮﻡ ﺯﺍﺩﻩ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺭﯾﺎﺿﯽ
ﯾﻪ ﻟﺮﻩ ﻣﯿﺸﻪ ﺍﺣﺴﺎﻥ ﮐﺎﻣﺮﺍﻧﯽ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻫﺎﺭﻭﺍﺭﺩ ﻭ
ﻣﺨﺘﺮﻉ ﻗﺮﻧﯿﻪ ﻣﺼﻨﻮﻋﯽ
ﯾﻪ ﻟﺮﻩ ﻣﯿﺸﻪ ﭘﺮﻓﺴﻮﺭ ﺑﺎﻫﺮ ﻣﻐﺰ ﺳﻮﻡ ﻓﯿﺰﯾﮏ ﺟﻬﺎﻥ
ﯾﻪ ﻟﺮﻩ ﻣﯿﺸﻪ ﺑﺎﻧﻮ ﻗﺪﻡ ﺧﯿﺮ ﺭﻫﺒﺮ ﻣﺒﺎﺭﺯﺍﻥ ﻋﺸﺎﯾﺮ ﺩﺭ
ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺍﻧﮕﻠﯿﺲ
ﯾﻪ ﻟﺮﻩ ﻣﯿﺸﻪ ﺑﻬﻨﺎﻡ ﻣﺤﻤﺪﯼ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﻧﻮﺟﻮﺍﻥ ﺷﻬﯿﺪ ﺭﺍﻩ
ﻭﻃﻦ
ﯾﻪ ﻟﺮﻩ ﻣﯿﺸﻪ ﺣﺴﯿﻦ ﭘﻨﺎﻫﯽ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﻣﯿﻤﻮﻧﻪ ﺣﺮﻓﺎﺵ ﯾﻪ ﻟﺮﻩ
ﻣﯿﺸﻪ ﺑﺎﺑﺎﻃﺎﻫﺮ
ﯾﻪ ﻟﺮﻩ ﻣﯿﺸﻪ ﺍﺭﯾﻮﺑﺮﺯﻥ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺭﺗﺶ ﺩﺍﺭﯾﻮﺵ
ﻣﻦ ﺍﺯ ﻧﺴﻞ ﻫﻤﻮﻥ ﻟُﺮﻡ
ﺑﻪ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﻫﻤﻪ ﻟﺮﻫﺎﯼ ﺍﯾﺮﺍﻥ …
ﺗﻮیی ﮐﻪ ﺟﮏ ﻟﺮﻯ میفرﺳﺘﻰ ﺍینم ﺑﻪ ﺍﺷﺘﺮﺍﮎ ﺑﺰﺍﺭ

حرف کاملا درست و بجائی است این. این قبیل حرف ها را باید گفت و جا انداخت. البته من در عین حال طرفدار آنم که وقتی افتخارات یک قوم را میشماریم نقطه ضعف هایش را هم بگوئیم. هیچ گروهی فقط آدم مهم و بزرگ نداشته و ندارد. اکثریت هیچ قومی هم، نه دانشمند و نه امل هستند و نه خیلی با هنر و نه آنقدر هم بی هنر. هر گروهی هم خوبش را دارد و هم بدش را. اکثریت هم آن وسط ها هستند. اکثریت اکثرا متعادل است. نه شور شور نه بی نمک.

پویان مختاری که این را «شئر» کرده بود نوشته بود اگر این جوک گفتن ها را ادامه دهند مملکت داغون میشود واضافه کرده بود «البته اگر تا آن وقت مملکتی باقی بماند». میخواستم بگوبم مطمئن باشید فقط با جوک گفتن مملکت داغون نمیشود مگر اینکه یک عده مغرض قصدا و با برنامه جوک و دروغ پخش کنند و تفرقه و دشمنی بین مردم بیاندازند و کار را حتی به زد و خورد و کشت و کشتار بکشانند. و گرنه مردم عادی که یک عمر جوک گفته اند و زمان شاه هم میگفتند. با جوک گفتن تنها اگر قرار بود مملکت از دست برود که صد ها سال پیش از بین رفته بود. سطح و کیفیت جوک ها هم چیزی مربوط به فرهنگ عوام است و فرهنگ عوام البته همیشه «تر و تمیز» نیست یعنی نمیشود با یک شعار و فراخوان دهان عوام را هم بست اگرچه باید سعی کرد کسانی که جوک میگویند حد نگهداری کنند و ادب و احترام را نه فقط نسبت به اقوام ایران بلکه ادیان، مذاهب، خارجیان، گروه های سنی و یا جنسی، بیماران و یا معلولان هم نگهدارند.

ولی در عین حال خیلی هم این جوک ها را جدی نگیرید حالا… تا زمانیکه جوک ها تبدیل به سیاست نشوند مشکلی جدی نیست اگر چه درست است که بعضا این جوک ها مایه ناراحتی و دلشکستگی مردم هم میشوند. این بجای خود. اما در عین حال بعضی ها هم آنقدر بقول ما آذری ها «دیمه دوشر» یعنی زودرنج شده اند که تا یک جوک میگویند نه فقط نمیخندند، بلکه بلافاصله بحث اقوام و مملکت و آینده و خاورمیانه را شروع میکنند.

دسته‌ها:یادداشت

برچسب‌ها:لر, جوک