در عرض پنج ماه آنکارا برای بار سوم یا یک حمله خونبار تروریستی روبرو شد. هدف حمله نخستین٬ مخالفین حکومت و طرفداران آشتی بین کُرد ها و ترک ها بود. حمله دوم متوجه دولت و ارتش یود و این آخرین بار مردم عادی و بیخبری که یک روز یکشنبه تصادفا  و یا برای گردش و خرید در مرکز شهر بودند، هدف حمله قرار گرفتند. پیشتر در محله باستانی «سلطان احمد» استانبول میخواستند به  توریسم و گردشگری ترکیه ضربه بزنند  و در دیاربکر، هدف ترور، افزایش تشنج بین ترک ها و کرد ها بود.

ظاهرا حملات تروریستی فقط از یک منبع سرچشمه نمیگیرند و تنها یک هدف ندارند. اما ظاهرا یکی نه، احتمالا ده ها شخص و گروه و دولت، دانسته و ندانسته، به این یا آن طریق، بخاطر منافعی کلان تر و یا کوچکتر، خُرد کردن رقیب و یا برتخت نشاندن خواست خود، یا بخاطر ایدیولوژی و یا مذهب و قومیت، یکی برای حفط موقعیت خود و دیگری برای اجرای نقشه خود، عملا ترکیه را به سوریه و یا عراق دیگری تبدیل میکنند – گام به گام، هر کس به بهانه ای که شاید به تنهایی قابل درک و توجیه هم هست.

ترکیه و ایران آخرین دولت های قدرتمند شرق مسلمانند و سنت امپراتوری دارند. متزلزل کردن و متلاشی نمودن این دو کشوربه آسانی سوریه و عراق نیست. اما آنچه ده بیست سال پیش بر سر عراق و سوریه آمد، میتواند امروز بر سر ترکیه و فردا بر سر ایران هم بیاید، آن هم  نه لزوما  (طوری که شایع است) بدست دول وگروه های خارجی، بلکه از داخل، بدست خود انسان های همین کشور ها، همانطوری که در عراق و سوریه هم شد و هنوز ادامه دارد.

بی خیالی و خوداندیشی نسبت به هرکدام از این فاجعه ها نشان از حماقت و جنون ناشی از تعصب، خرافات و آلوده شدن به هوای «جنگ هفتاد و دو ملت» خاورمیانه است – حال به هر بهانه ای و تحت هر پرچمی که باشد.

در سنت شرقی ما اگر پدر ریش سفید و یا مادر دلسوزی میبود که همه به حرفش گوش کنند، لابد میگفت: بزرگتر ها مواظب باشند که جوانتر ها دعوا نکنند. جوان ها مواظب کودکان باشند. کودکان و جوانان احترام بزرگان را حفظ کنند و بزرگان سلام و علیک با همدیگر را قطع نکنند. فعلا شلوغ نکنید. در و پنجره را ببندید تا  دعوای محله تمام شود.

اما متاسفانه  امروزه  اغلب پدران ریش سفید و حتی مادران دلسوز خاورمیانه خود در جبهه های مخاصم موضع گرفته اند.

دسته‌ها:یادداشت, رنگارنگ

برچسب‌ها:منطقه, آنکارا, ترور